Zo´n mooie tekst en gelukkig niet ingegraveerd.

Vandaag zag ik een grafsteen en ik was serieus stomverbaasd! Daarom maakte ik deze foto ervan en het bracht mij tot dit bericht.

De dood dwingt respect af. Dat voel je zeker op een begraafplaats en dat geldt net zo goed bij een uitvaart.

Bij Meander Uitvaartopleidingen was dat voor ons studenten eigenlijk wel een voorwaarde om toegelaten te worden: gevoel hebben voor zorgvuldigheid.

Dat komt onder andere tot uiting in je taalgebruik, zowel naar nabestaanden als naar collega’s. Op schrift was het van belang bij het opstellen van de rouwkaart, -advertentie én voor de gekozen, gesproken woorden bij het afscheid. Natuurlijk allemaal in correct Nederlands.

Eerlijk gezegd ben ik zelf altijd al een pietlut geweest als het om woordkeus gaat én het schrijven in het Nederlands. Vraag het aan onze kinderen: ik tik ze nog steeds op de vingers als ze in een berichtje via whatsapp schrijf- of taalfouten maken. Ik kan het niet laten.

Een foutje kan er altijd insluipen, daarvoor zijn we mens, maar zeker rondom overlijden is zorgvuldigheid een must. Daarom ben ik héél blij met mijn net zo kritische drukker, want twee (of drie, want zijn vrouw leest ook altijd mee) mensen zien meer dan één. Dat geldt bovendien zeker op een moment van grote tijdsdruk wanneer je de tekst eigenlijk al heel vaak hebt doorgenomen en dus weet wat er hoort te staan.

Maar bij een grafsteen, die misschien wel 100 jaar blijft liggen, mag je zéker verwachten dat de tekst goed geschreven is!

Jouw (dus met een w) is toch echt een bezittelijk voornaamwoord.

De tekst, ongetwijfeld met zorg gekozen is in dit geval opgelegd en niet ingegraveerd. Hopelijk wordt de bewuste W er snel afgehaald.