Niet alleen aandacht voor de nabestaanden

In een eerder bericht schreef ik al dat voor mij het moment van afscheid, het moment van overlijden is.

Ik haalde aan dat je de stervende goed kunt begeleiden door open en oprecht te zijn, door je gevoelens te uiten en vragen te stellen.
Dit kan natuurlijk alleen wanneer er sprake is van ‘langzaam’ sterven door ziekte of ouderdom.
Niet ieder overlijden kun je zien aankomen.

Bij een onverwacht overlijden door een ongeval of onvoorziene hartstilstand schiet je als achterblijver snel in je verdriet. Je voelt grote pijn om het onverwachte overlijden en weet dat je het gemis nog vaak en/of lang gaat voelen. Op dat moment mag er echter ook zeker aandacht zijn voor de overledene. Dan heb ik het niet over de verzorging en opbaring, maar juist over emotionele, geestelijke aandacht.

Ik durf te schrijven dat ik ervaren heb en wéét dat de overledene net zo goed geschrokken kan zijn van het onverwachte overlijden en daar verdriet van kan hebben of zelfs boos over kan zijn.

Het is goed dat te benoemen: hardop of in gedachten. Zeg wat je voelt of wat je denkt dat de overledene ervaren heeft. Weet dat je boodschap overkomt en dat het niét raar is om te doen. Integendeel!

Volgens mij is het juist erg belangrijk om de ander hierin te erkennen, zodat er inderdaad sprake kan zijn van ‘rust in vrede’.