.. maar ik begeleid geen kerkelijke uitvaarten meer.

Binnenkort ga ik weer van start met mijn werk als zelfstandig uitvaartbegeleidster.

Voor mij is dat altijd al werk met een doel geweest: een brug zijn tussen een overledene en de nabestaanden.

Hierbij is ‘begeleiden’ het sleutelwoord. Een uitvaart verzorgen kan iedereen: kaart laten drukken, crematorium bellen, koffie bestellen, …

Begeleiden betekent: oog hebben voor alle betrokkenen; de overledene én de nabestaanden. Zien wie diep verdriet heeft, wie zich terugtrekt, wie zich niet uit durft te spreken etc.; dus voelsprieten actief en alert zijn om op het juiste moment mensen erbij te betrekken of juist met rust te laten.

Voorheen schikte ik me helemaal naar de familie. Dat doe ik nog steeds, maar nu met één restrictie. Ik begeleid géén kerkelijke uitvaarten meer. Een uitvaart in de kerk met eigen sprekers, wat ook mogelijk is, vind ik prima. Maar ik heb te vaak met kromme tenen aangehoord wat er tegen de nabestaanden of belangstellenden gezegd werd tijdens een afscheidsdienst in de kerk.

Ik werk vanaf nu vanuit De Bron van al het leven, waarbij Liefde het sleutelwoord is. Een God zoals aanbeden in de verschillende geloofsinstellingen is voor mij iets anders.

Vanaf nu ben ik hiermee trouw aan mijzelf en werk met dezelfde empathie en integriteit. Misschien meer spiritueel, maar nog steeds realistisch, praktisch en met beide voeten op de grond.