Iets van je AFschrijven

Het helpt mij. Wanneer er iets gebeurt waardoor ik me geraakt voel en ik voel me boos, teleurgesteld, verdrietig of onbegrepen, pak ik de pen.

En ja juist de pen en niet de laptop. Woorden komen dan vaak anders naar boven dan wanneer ik typ. Er lijkt meer diepgang in te zitten en ze lijken meer lading te hebben.
Ik bedenk me net. Ooit ging ik naar een reïncarnatietherapeute. Zij stuurde mij vooraf een vragenlijst, die ik handmatig moest invullen en opsturen. Ik begrijp nu wel waarom.

Er gebeurde deze week ook iets waar ik vreselijk veel verdriet van had. Het leek een wond die bleef bloeden. Ik praatte erover met Erik en het leek ‘weg’, ik kon het de zogenaamde plek geven. Maar niets bleek minder waar. Gisteren werd ik midden in de nacht wakker en stonden de tranen gelijk in mijn ogen.

Daarom heb ik gisterenochtend mijn verdriet aan het papier toevertrouwd en dat gaf lucht. Maf hoe dat werkt, maar het werkt.
Vanmorgen heb ik de A4-tjes toevertrouwd aan het vuur. De woorden zijn nu as en gingen op in rook, net als mijn verdriet.

Als onze kinderen mij iets vertellen wat ze heeft geraakt en wat ze maar blijft bezighouden, raad ik ze hetzelfde aan: schrijf het van je AF.
Nu dacht ik: ik raad het jou ook aan. Wat heb je te verliezen?!