Ruimte om te gaan werken als uitvaartbegeleidster

Ruimte om te gaan werken als uitvaartbegeleidster.

Er komt weer ruimte om uitvaart-gerelateerde berichten te maken. Maf en tegelijk heel bijzonder om te ervaren hoe mijn lichaam daar op reageert, maar dit ter zijde.

Gisteren was ik aan het verven in het nieuwe huisje van mijn vader. Ik pakte drie vellen uit de plaatselijke huis-aan-huis-krant om de vloer te beschermen en mijn oog viel op een advertentie van een collega. Iemand die het werk in de uitvaartbegeleiding met heel veel liefde en gevoel doet, laat ik dat voorop stellen. De tekst zette mij echter wel aan het denken.

Wat mij opvalt aan de tegenwoordige manier van begraven of cremeren is dat de dag van uitvaart gezien wordt als moment van afscheid.
Mijn slogan was altijd: als het leven afscheid neemt …
Voor mij is dán namelijk het moment van afscheid. Iemand laat het leven en de verbinding is/lijkt verbroken.
Als je de gelegenheid hebt, leef daar dan samen naar toe en voel!

Voel of de ander het fijn vindt als er iemand in de buurt is op het moment van sterven of dat diegene juist alleen wil zijn en benoem je gevoel. Vindt de stervende het fijn om zachte muziek te horen of juist in stilte de warmte van je hand te voelen. Misschien is er behoefte om wat laatste wensen te bespreken.
Laat dát moment een goed en fijn afscheid zijn en wees niet bang open en oprecht te zijn, want juist daardoor help je m.i. een stervende bij diens afscheid van het leven.

Wordt vervolgd ..