Een kritische noot van mij als uitvaartbegeleidster.

Er is iets dat mij stoort aan recente artikelen, die een connectie hebben met de uitvaart. Er wordt zó vaak op het sentiment gespeeld.

Begrijp me goed. Ik weet dat er naast berusting vaak veel verdriet kan zijn rondom een overlijden. Nabestaanden hebben hiermee te dealen en dat is voor sommigen een hele kluif. Een kluif die soms behoorlijk wat tijd en aandacht vraagt.

Maar..! We zijn allemaal sterk en hebben (levens)kracht genoeg om dat verdriet aan te kunnen.
Dan hebben we géén teksten nodig die op ons gemoed werken. Ze zijn vast geruststellend bedoeld, maar naar mijn idee wordt onze kracht juist óntkracht.

Het gaat bijvoorbeeld om het volgende:

• Op de website van Natuurbegraven Nederland wordt geschreven ‘u weet dus altijd waar uw dierbare rust’ (in het kader van een asnatuurgraf).
• In een advertentie voor de Cocoon (een urn), staat ‘in de zachte omhulling vindt je geliefde een plek van rust’.

Als uitvaartbegeleidster zie ik zowel de spirituele kant van een overlijden als de aardse kant. Maar ik blijf ondanks het spirituele graag ‘met de voeten op de grond’.

Naar mijn idee beschrijf je de twee tekstvoorbeelden dan als volgt:
– je weet waar de as begraven is, en
– de zachte urn is fijn om vast te houden.

Een natuurgraf vind ik mooi en de genoemde urn is prachtig, maar een geliefde dierbare vindt op die plekken geen rust.
Die rust vinden, doet hopelijk diens ziel.
En wie weet krijg je daar als nabestaande nog eens een teken van.