Een condoleancekaart met eigen inbreng

De laatste jaren wordt er veel gepraat over een persoonlijk afscheid. Het is iets wat de uitvaartverzorgers en uitvaartbegeleiders pretenderen aan te bieden.
Mooi natuurlijk, want een afscheid mag het ook zijn: passend bij de overledene én passend bij de nabestaanden.

Geweldig dat daar een stukje bewustwording is gekomen. En toch. Bij mij thuis werd vroeger vaak gezegd: verbeter de wereld, begin bij jezelf. Dat geldt voor mij zeker ook voor de te versturen condoleancekaart. Dus behalve een persoonlijk afscheid, kies ik tegenwoordig voor een persoonlijke condoleancekaart.

Zo’n condoleancekaart ontvangen na een overlijden van een dierbare wordt heel erg gewaardeerd, maar uit ervaring weet ik dat 15x achter elkaar ‘met oprechte deelneming’ of ‘gecondoleerd’ en ‘sterkte’ binnenin met de naam van de afzender, je na verloop van tijd nog weinig zegt.

Wat raakt en volgens mij ook meer steun biedt, is een persoonlijke tekst. Schrijf een herinnering of anekdote op, die je hebt als je aan de overledene denkt. Let eens op de afbeelding van de kaart; past die bij de overledene: hield hij/zij van de zee, het bos, vogels, muziek, … Wees creatief en gebruik bijvoorbeeld eens binnenin een foto van (jou met) de overledene en het gevoel dat het bij je oproept.

Door te benoemen hoe de overledene jou heeft geraakt in het leven of misschien zelfs heeft geïnspireerd, geef je de kaart diepgang. Je hebt er over nagedacht en er nét wat meer tijd aan besteedt. Dat is fijn voor de nabestaanden; waardevoller voor hen én voor jezelf.