Een belofte doen op het sterfbed.

Belofte op het sterfbed.

Ken je dat? Er ligt een (groot)ouder op sterven en het duurt best lang voordat deze ‘overgaat’.
Voor je gevoel kun je niets doen. Je kunt alleen aanwezig zijn, mits de stervende dat prettig vindt natuurlijk (!). En dan niet alleen fysiek aanwezig, maar ook een luisterend oor bieden als diegene nog helder is. Het lijden verhelpen kun je niet, maar de tijd van lijden verkorten misschien wel.

Met dat idee stond ik zelf ooit aan een sterfbed. Ik had het gevoel dat de stervende het leven niet los kon laten vanwege zorg om de partner die achter zou blijven. Ik deed, waarvan ik dacht dat het zou helpen, een belofte dat we er altijd zouden zijn voor diens partner.

Echter, al snel bleek dat diegene na het overlijden een heel andere weg volgde dan ik ooit had kunnen bedenken. Mijn inzet en aandacht was niét nodig, dat was duidelijk.
Op zich was dat prima, want het is niet mijn leven. Het vroeg wel om een bepaalde berusting bij mij. Ik had een belofte gedaan aan een stervende, die ik niet kon nakomen. Zelf had ik er uiteindelijk vrede mee en ik denk de overledene nóg eerder dan ik.

Een belofte aan een sterfbed is goed bedoeld, maar eigenlijk ondoenlijk, omdat je niet weet hoe de toekomst eruit ziet. Het is goed om daar realistisch in te blijven en niet te streng zijn voor degene die de belofte heeft gedaan.