Begraven in de natuur.

Nederland kent verschillende natuurbegraafplaatsen. Ik ken er vier: Heidepol in Arnhem, Hillig Meer in Eext, Koningsakker in Arnhem en sindskort Schapenmeer in Vorden.

Op het moment dat ik bij Schapenmeer was, bleek dat er in de loop van de dag een begrafenis plaatsvond.

Daarom stond de baarwagen al klaar op de parkeerplaats (een natuurlijke en geen verharde plek) in het bos.

Al lopend troffen we bij toeval het graf aan dat lag te wachten op wat ging komen.

Je kon zien dat alles met aandacht was voorbereid: de touwen waarmee men de kist of mand laat zakken, lagen keurig in een spiraal klaar.

Hier en daar liggen er boomschijven in het bos met een naam en geboorte- en/of sterfdatum als markeringspunt van een graf.

Ik kan me voorstellen dat een natuurbegraafplaats een hele fijne plek is om als nabestaande naar terug te gaan.

Als je het terrein op loopt voel je meteen een natuurlijke rust. De bomen, de zon, de wind en het gefluit van de vogels brengen als vanzelf een bepaalde sfeer met zich mee. Deze sfeer nodigt uit om herinneringen aan een dierbare in gedachten nog eens voorbij te laten komen terwijl je naar de plek loopt waar eens voor jouw dierbare een open graf wachtte.

Zonder dat het beladen is, wordt je toch stil dankzij de natuur.