Aandacht, warmte en genegenheid

De dag van begraven of cremeren, vaak dus benoemd als ‘dag van het afscheid’, krijgt in de dagen na overlijden alle aandacht. Er wordt regelmatig goed (financieel) geïnvesteerd om alles perfect te laten zijn. Toch kun je je afvragen hoever je moet gaan. Ik beweeg altijd mee met de familie, want zij nemen afscheid van hun dierbare en toch …

Drie jaar geleden verzorgde ik een uitvaart van een vrouw, die overleed in een hospice. Kort voor haar overlijden maakte ik kennis met haar; ik vond haar een warm en lief mens.

Na haar dood ontmoette ik haar kinderen. Zij zochten de duurste kist voor hun moeder uit. Ze wilden haar echter niet meer zien en mee naar het crematorium, hoefde van hen ook niet.

De kist werd gesloten en ging bij het crematorium in de koeling. Op de dag van de crematie werd deze in de aula gezet. Er kwam een kist-groot bloemstuk op van pioenrozen, welke de bloemist letterlijk met het zweet op zijn voorhoofd een half uur voor de dienst kwam brengen.

Na de dienst mocht het bloemstuk weggegooid worden en liep ik mee naar de ovenruimte terwijl de kinderen naar de wijn en de ingehuurde foodtruck liepen.
Kosten noch moeite werden gespaard voor een mooi plaatje.

Wat ik echter die dagen miste, was aandacht, warmte en genegenheid voor de moeder, zeg maar: gewoon .. gevoel. Juist dát geeft m.i. waarde aan het afscheid en is onbetaalbaar.